Әріптесім Сәбит Қалдыбаевқа
Сен де момын, мен де момын пендеміз,
Мықтылардың қоқайларын көргенбіз.
Жүндегісі келгендермен күрестік,
Жыртылмады бірақ, әсте жейдеміз.
Әдеп сақтап, тыныштықты күзеттік,
Бұзықтардың қыңырлығын түзеттік.
Қоқан-лоқы жасап келген «тентекке»,
Жылы сөзбен жауап бердік ізет қып.
Ашу – дұшпан және ол бір мезеттік,
Қашанда біз ізгілікті сөз еттік.
Қия тартқан кірпиязға дес бердік,
Момыннан да шығады екен өжеттік!
Дос алдында көшкен жоқпыз есепке,
Және үйір болмадық-ау өсекке.
Бекежандар оқты көзін қадады,
Кінәміз жоқ, сүттей аппақ десек те.
Сырымызды жасырмадық айтамыз,
Келер күнге сенім, үміт артамыз.
Мойыта алмас қиындығы өмірдің,
Топастардың тірлігінен қорқамыз.
Сен де момын, мен де момын пендеміз,
(Момындыққа қынжыламыз кейде біз).
Бақыттымыз досым біздер өйткені,
Адалдықты жырлау үшін келгенбіз.
Ақыл ТӨРЕ, ақын.